Zokatos

Geïnspireerd door de tegencultuur van de jaren 90, koos Zokatos van nature voor de straat als zijn oorspronkelijke uitdrukkingsvorm. Hij behield de ruwheid van graffiti, de suggestieve kracht en een zeer bijzonder idee van schilderen. Van de muur naar het doek evolueerde zijn werk, maar hij bleef Street Art-technieken gebruiken, voornamelijk markers en spuitverf. Zijn abstracte en kleurrijke composities vormen een contrast met het grijze universum van de Parijse blokgebouwen waarin hij opgroeide. Zijn kunstwerken, al rijk en gevarieerd voor een 29-jarige artiest, vormen een originele synthese van street- en abstracte kunst en schakelen moeiteloos over van spuitverf, aquarelverf of verf naar sculptuur.

De zachtheid van zijn niet-figuratieve esthetiek, gevormd door vormen en levendige kleuren, staat in contrast met de spontaniteit van zijn artistieke gebaren. Hierbij denken we aan een allegorie van het dilemma van de stadsartiest, met deze constante spanning tussen de straat en de galerieruimte, en het doek, een noodzakelijk instrument, hoewel vaak afgewezen door straatartiesten.

Als we op zoek gaan naar zijn inspiratiebronnen, kunnen we denken aan de kunstenaars van de New York School, van Pollocks action painting tot de post-schilderkunstige abstractie van Sam Francis. Hij wordt ook beïnvloed door lyrische abstractie en kunstenaars zoals Mathieu, Schneider of Hartung. Zokatos is een kunstenaar wiens bestaan is voorwaardelijk aan de artistieke daad van schilderen en voor wie het doek, het vitale expressiemiddel, een doel op zich is.