Armah

Armah's artistieke proces heeft iets katalyserends. Hij denkt in beelden. Hij vertaalt gebeurtenissen, ervaringen, gedachten en gevoelens direct en associatief naar geabstraheerde composities zonder de fundamentele conceptie en essentie te verstoren. Een essentieel aspect dat zijn werken een levendig pragmatisme geeft zonder hen te beroven van hun metafysische en spirituele potentie. Dit pragmatisme en een voortdurende, ongedwongen inspiratie komen altijd tot uiting in voltooide thema's en seriematige algehele concepten.

In het werk van Armah vindt men de essentiële kruispunten die bekend zijn uit het eigen leven. Liefde en haat, vreugde en verdriet, zelfopoffering en egomanie. Afhankelijk van de persoonlijke constitutie van de kijker kunnen zij die dingen ontdekken die we hebben samengevat in eenvoudige begrippen zoals materiële rijkdom en armoede en hun functie als maatstaf voor menselijke waarde.

Het tegenstrijdige paradigma in het werk van Armah: Na het overwegen van perspectieven, altijd verbonden met onze individuele persoonlijkheden, verlangt de kunstenaar naar een tweede perspectief. Vergeet je standpunt, je mening, je persoonlijke ervaringen en je ego, en probeer geen verbanden te vinden tussen de eenvoudige leidende ideeën van de werken en je complexe persoonlijkheid. Het is de moeite waard om opnieuw te proberen te zien met de ogen van een kind, de ogen waardoor je ooit zag toen de kenmerken van je persoonlijkheid die hebben geleid tot je plaatsing in deze samenleving nog aan het vormen waren.